Το μανιφέστο του μπερδεμένου πιγκουΐνου

Ας δώσουμε στα λουλούδια ένα άλλο όνομα. Ας καταργήσουμε τις λέξεις που δεν ξέρουμε ούτε κατανοούμε τη σημασία τους και την ύπαρξή τους. Ας σταματήσουμε να οργανώνουμε τον πανικό μας. Ας καταργήσουμε τις ψεύτικες εξεγέρσεις κι ας ανακαλύψουμε τις αληθινές. Ας μουλιάσουμε στα όνειρα της μέρας. Ας γλύψουμε τις μασχάλες των μπαμπουίνων πριν συμφιλιωθούμε μια και καλή μαζί τους. Ας ακολουθήσουμε τα χνάρια των μπερδεμένων πιγκουΐνων. Ας κοιμηθούμε αγκαλιά με τις αρκούδες πριν καταργήσουμε τα σύνορα. Ας κρατήσουμε ενός αιώνα σιωπή για τα θύματα που θα ‘ρθουν. Ας δώσουμε στο γέλιο τη δυνατότητα να οπλοφορεί. Να φάμε μαζί τα φτερά των γλάρων που θα μας τα παραδώσουν οι ίδιοι στη διεύθυνση που θα τους δώσουμε. Ας αναστατώσουμε τις «χαρούμενες στιγμές μας». Να φυλακίσουμε σε ανύπαρκτες φυλακές τα μαξιλάρια των παρθένων (γυναικών). Ας σταματήσουμε να θρηνούμε προληπτικά. Να χτίσουμε τους δρόμους των δακρύων γι’ αυτούς που δεν συναντήθηκαν ποτέ. Να κρεμάσουμε την πειθαρχία ανάποδα. Ας τηλεφωνήσουμε στους ήρωες και του αγίους και να τους ανακοινώσουμε την απόλυσή τους. Ας δώσουμε όσο πιο πολλά φιλιά του Ιούδα (και σε πακέτο για το σπίτι). Ας κατουρήσουμε ομαδικά και συλλογικά το πρόσωπο του αγαπημένου έθνους. Ας τραυματιστούμε στις μάχες της ηδονής. Ας τηγανίσουμε τις στιγμές των αντεπαναστατών. Ας κοιμηθούμε πλάι στα σεντούκια των ήχων της θάλασσας. Ας αποδράσουμε από τους ζωολογικούς κήπους των μίζερων καμπαναριών του μικροαστισμού. «Τι είπατε;» θα ρωτήσουμε τους Μογγόλους πειρατές την ώρα που αυτοί θα μας γαργαλάνε τις παλάμες. Ελευθερία στην ελευθερία των δικών μας και των άλλων. Ας αντισταθούμε στη μοναξιά του ταξικού έρωτα. Να κλείσουμε αμέσως τα σχολεία των αφεντικών. Να τρομάξουμε τον θάνατο. Να βουτηχτούμε στα κύματα της μνήμης. Να στήσουμε με τ’ αστέρια, τα κοχύλια, τις καρακάξες, τις μπάμιες, τους τυφλοπόντικες, και τους κινέζους ανθρακωρύχους ένα τρελό πανηγύρι μέχρι το πρωινό της επανάστασης.